Frits Slicht
Op een zeker moment in 1942 kwam er een brief of een soort pamflet bij ons in de bus. Het was gericht aan zowel de parochianen van de Hofkerk als aan de overige Hofbewoners. Het had van alles te maken met de inwijding van de nieuwe pastoor, Pastoor Nolet. De oude Pastoor Zoetmulder was kort daarvoor overleden.
Een eerbetoon aan Pastoor Zoetmulder. Eerbetoon aan de ‘oude pastoor’ Zoetmulder. 
Bron: De Leonardusklok, parochieblad van de H.H. Martelaren van Gorcum, datering ca. 1929 (bron: IISG)
In die brief, laat ik het zo maar noemen, stond dat er bij hoge uitzondering gevlagd mocht worden ter gelegenheid van deze bijzondere gebeurtenis. Het hele hof hing op de inwijdingsdag vol met vlaggen. Veel geelwitte vlaggen, dat was de kleur van het Katholieke geloof, maar ook de Nederlandse driekleur. Ook mijn vader had de Nederlandse vlag uitgehangen, het mocht toch? Een buurman, een foute buurman (van de NSB) sprak mijn vader daarover aan en zei dat die vlag weg moest en als hij dat niet deed hij hem zou aangeven. Verder zei hij: “Ik weet ook dat je niet katholiek bent.” Mijn vader vertelde hem dat hij die brief toch ook had gekregen en dat daarin stond dat er gevlagd mocht worden door zowel de parochianen als de hofbewoners die niet to de parochie behoorden. Er stond niet in dat het alleen om katholieke vlaggen zou gaan.
Helaas is die brief bij een verhuizing kwijtgeraakt. Maar ik weet ik zeker hoor.
Opvallend genoeg is er in de pers nooit iets over verschenen. De hele inwijding of intrede wordt niet meer genoemd of besproken in de pers en dat is eigenlijk best opvallend. De naam van Pastoor Nolet is wel genoemd als opvolger van de overleden Pastoor Zoetmulder en zelfs waar hij vandaan kwam. Dat er dan helemaal niets wordt geschreven over de feestelijke inwijding, opvallend toch?
Dat de Duitsers het vlaggen hebben toegestaan, heeft mogelijk ook te maken, denk ik dan maar, dat de ze de Katholieke Kerk 'te vriend' wilden houden.
Dat bepaalde NSB'ers het lastig vonden (dat gedoe met de Nederlandse vlag), blijkt ook uit iets anders. Mijn oom heeft namelijk een gelijksoortig verhaal verteld. Hij had in zijn tuin prachtige goudsbloemen staan. Toen is er een NSB'er komen klagen, want dat kon toch eigenlijk niet die overdaad van roze bloemen. Belangrijk is om te bedenken dat goudsbloemen oranje van kleur zijn. Hij kon het maar niet uit zijn mond krijgen om te spreken over oranje bloemen. Dat soort kinderachtige dingen had je toen.